Artist statement

Painting, for me, is a way of engaging in a dialogue with reality – a space where thought and feeling can unfold in a visual language. From a very young age, I felt the need to express inner tensions and observations through images rather than words.

Nature – with all its richness, unpredictability, and contradiction – remains a profound influence. I’m drawn to the friction between the organic and the artificial, the rigid and the fluid, the real and the imagined. The human body and mind appear frequently in my work, fragmented or abstracted, not as anatomical studies but as metaphors for complexity, vulnerability, and transformation.

I observe life and I like to process it in my canvases.  There’s a persistent tension between contradictions in life – something I see not just in myself, but echoed everywhere. I appreciate the struggle of the two types of structures – ones created by humans juxtaposed with natural ones.  People, animals, plants hidden within the structure of a city…. organic life framed by steel, glass and plastic.  This very rich, complex and layered structure can be fascinating and beautiful or repulsive and chaotic, these overlapping realities find their way onto my canvas.

My process is in constant motion. I shift between techniques and materials, guided by the subject rather than a fixed style. Realism merges with abstraction, minimalism with exaggeration – forms are deconstructed, reassembled, multiplied, or reduced to their essence. I use whatever method best speaks to the emotional and conceptual weight of each piece. The variety in my work isn’t arbitrary – it mirrors the complexity and dissonance of the world we live in.

My practice is about transformation – of matter, perception, and self. Each painting is an attempt to give form to what is shifting, elusive, or unresolved. It is an ongoing search, not for answers, but for deeper questions.

[PL]

Malowanie jest dla mnie sposobem na prowadzenie dialogu z rzeczywistością – przestrzenią, w której myśli i emocje przybierają formę wizualną. Od najwcześniejszych lat czułam potrzebę wyrażania wewnętrznych napięć i obserwacji obrazem, a nie słowem.

Natura – w całym swoim bogactwie, nieprzewidywalności i wewnętrznych sprzecznościach – pozostaje dla mnie źródłem nieustannej inspiracji. Pociąga mnie napięcie pomiędzy tym, co organiczne, a tym, co sztuczne; między sztywnością a płynnością, realnością a wyobraźnią. Ciało i umysł człowieka często pojawiają się w moich pracach – rozbite, zdeformowane, abstrakcyjne – nie jako odwzorowanie fizyczności, lecz jako metafory złożoności, kruchości i transformacji.

Obserwuję życie i przetwarzam je na płótnie. Napięcia między przeciwieństwami są stale obecne – zarówno we mnie, jak i w otaczającym świecie. Fascynuje mnie zderzenie struktur: tych wytworzonych przez człowieka i tych pochodzących z natury. Ludzie, zwierzęta, rośliny ukryte w miejskich siatkach architektury… życie organiczne uwięzione w ramach stali, szkła i plastiku. Ta złożona, wielowarstwowa struktura bywa piękna, fascynująca, ale też przytłaczająca czy chaotyczna. Te przenikające się rzeczywistości odnajdują swoje odbicie w moich obrazach.

Mój proces twórczy to ciągły ruch. Zmieniam techniki i środki wyrazu, pozwalając tematowi prowadzić mnie przez proces twórczy. Realizm spotyka się z abstrakcją, minimalizm z przesadą – formy są rozkładane, przekształcane, mnożone albo upraszczane do esencji. Wybieram takie środki, które najlepiej oddają emocjonalny i intelektualny ciężar danego obrazu. Różnorodność nie wynika z przypadku – odzwierciedla złożoność, niespójność i niepokój współczesnego świata.

Moja praktyka opiera się na przemianie – materii, percepcji, tożsamości. Każdy obraz jest próbą nadania kształtu temu, co ulotne, zmienne i nierozstrzygnięte. To proces ciągłego poszukiwania – nie gotowych odpowiedzi, lecz coraz głębszych pytań.